Мудрые наставления наших предков ч. 108

Не возьмешь того, чего нет

Зимой, посреди ярмарки стоял некий горец. На нем была длинная шуба. Наткнулся на него некий гордый всадник. Он окликнул горца:
– Эй! Посторонись! Чего стоишь, как пугало?
– Я тебе не пугало и с места не сдвинусь, объезжай, если тебе надо, – был ответ.
– Я тебе покажу! – пригрозил всадник, взмахнув нагайкой.

Но тут горец проворно стащил его с коня. Посыпались угрозы разгоряченного всадника. На что горец спокойно сказал:
– Перестань, ничего ты мне не сделаешь.
– Да я спущу с тебя штаны!
– Клянусь богом, не спустишь. И не только ты, даже семерым это не под силу.
– Посмотрим же, – пригрозил разгоряченный всадник, а затем пошел и привел шестерых своих товарищей.
– Смотри, горец, видишь, нас семеро. Теперь ты уверен, что мы не сможем спустить твои штаны?
– Вас только семеро? Даже если тридцать человек набросится на меня, этому не бывать, – ответил горец и распахнул обе полы своей шубы: бедный горец был совершенно гол.

Засмеялись и ушли всадник и его товарищи. С тех пор и говорят в народе: “Даже семеро не спустят штаны с того, у кого их нет”.

Йоацачунгара йоаккхаеннаяц

1ай, йоккхача базара юкъе, латташ хиннав цхьа лоамаро. Т1акхоллаш й1аьха кетар хиннай цун. Говраца воаг1аш хиннав кура цхьа баьре. Лоамарочунга кхайкхав из:
– Яьй! Новкъазара вала, мунда мо ца латташ!
– Со мунда а яц хьона, со наькъазара а валац хьона. Хье вала наькъазара, хьай д1аваха везе, – аьннад лоамарочо.
– Аз бергба хьа болх! – аьнна, баьречо шод эйешшехьа, лоамарочо т1ера 1оозаваь, лаьтта воссаваьв баьри.

Аз фунехка-минехка дергда, яхаш, чуг1ертав баьри.
– Д1авала, х1ама дергдац 1а.
– Аз хачи йоаккхаргъя хьа!
– Даьсара йоаккхаргъяц, 1а хац сона, хьоморг ворх1 хилча а.
– Сабар де 1а, – аьнна, яхье вахача баьречо шийна т1ехьаваьккха ялх саг воалаваьв. Т1аккха аьннад:
– Гой хьона, тхо ворх1 саг волаш. Алал х1анза йоаккхаргъяц, аьле.
– Шо ворх1е хац сона, шо ткъаь итт г1ертача а йоаккхаргьяц, йоацчунгара мишта йоаккха оаш, – аьнна, кетара шаккхе 1ерж д1ай-схьай лостаяьй лоамарочо. Т1акхелла кетар йоацар дег1а т1а цхьаккха х1ама долаш хиннавац лоамаро.

Белабенна д1абахаб баьреи цунцара доттаг1ийн. Цигара хьадог1а кица: “Йоацачунгара ворх1анега а йоаккхаеннаяц хачи”.

http://orga.narod.ru/ing/d108.htm